“I bear the wounds of all the battles I avoided.”
Fernando Pessoa


Schrijven, het is maar een sadomasochistisch iets. Vrij worstelen met woorden. Jezelf dwingen om op je bureaustoel te blijven zitten tot je een fantasie of een herinnering hebt omgezet in woorden die een ander misschien zou kunnen begrijpen.

Toch wil ik schrijven. Moet ik schrijven. Heel langzaam. Tussen het lezen en leven door. Hieronder een index van waar ik mee bezig ben. Want ik ga alweer een jaar of tien te werk als een blinde simultaanschaker, die eigenlijk veel liever dammen had geleerd.


Groteskjes zijn mijn ZKV’s, meestal raar of macaber want zo staat blijkbaar mijn radar afgesteld. Ik schrijf korte verhalen, hou van (lit)erotica en horror. Vang heel af en toe een gedicht. En doe graag aan womansplaining over allerhande kunst en cultuur, als een mijmerende meanderthaler (de verdwenen Suske & Wiske). Spiritus zijn stukjes over het spirituele. Mowomozi (coming soon) gaat over het moederschap.

(Die afbeelding van het schakende jongetje? Zijn naam was Samuel Reshevsky en hij was acht jaar toen hij het opnam tegen twintig volwassen mannen. Zelf kan ik best aardig dammen.)